การขุดปูดำนั้นเป็นวิธีการหนึ่งที่ชาวบ้านใช้ในการจับปูดำ ซึ่งตามธรรมชาติแล้วเจ้าปูดำมักชอบขุดรูอยู่ใต้ดิน ตามริมฝั่งแม่น้ำลำคลอง และที่ชอบมากๆ ก็คือชอบอยู่ตามป่าชายเลนที่มีดินเลนล้วน ๆ
ปูดำมีชุกชุมแถบป่าชายเลน ชาวบ้านมีวิธีการจับปูด้วยภูมิปัญญา เป็นวิถีชีวิตที่เรียบง่าย ปูดำเหล่านี้ปัจจุบันมีไม่มากแล้ว จนต้องมีการนำไปเลี้ยง
กันเป็นอาชีพ
ปูดำจะขุดรูกว้างประมาณ 8-10 เซนติเมตร รูลึกไม่เกิน 1 เมตร รูส่วนใหญ่จะเป็นรูที่คดเคี้ยวเล็กน้อย ปูดำที่อยู่ในรูจะมีสีน้ำตาลเล็กน้อยอมแดง ซึ่งเรียกกันว่าปูครั่ง หากอยู่กันทั้งตัวผู้และตัวเมียนั้นเป็นการจำศีล ปูที่จำศิลนี้มีอาหารสมบูรณ์เนื้อปูดำจึงแน่น มัน และมีไข่เต็มกระดอง ช่วงที่ปูจำศีลนี่แหละที่ชาวบ้านชอบขุดกัน เพื่อน ๆ ลองไปขุดปูดำกันไหม
การสังเกตรูปูว่ารูไหนมีปู รูไหนเป็นรูร้างไม่มีปูอาศัยอยู่ ก็โดยการสังเกตจากร่องรอยเท้าหรือรอยเล็บของปูว่ามีหลายรอยหรือไม่และมีรอยลากกระดองด้วย เมือเราแน่ใจว่ามีปูดำอยู่ในรูแน่แท้แล้วก๊อสามารถดำเนินการจับปูกันได้
วิธีที่ 1
ก็ให้ใช้เหล็กขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางเท่า ๆ กับธูปนั่นแหละ (เหล็กลวดเชื่อมแก๊สก็ได้ ยาวประมาณ 80 เซนติเมตร) ดัดปลายให้เป็นของอ แล้วก็แหย่เหล็กด้านปลายขอลงไปในรูปู ความรู้สึกที่มือของเราจะบอกได้ว่าเหล็กได้ถูกตัวปูหรือปูหนีบเหล็กแล้ว
จากนั้นก็ค่อย ๆ ดึงเหล็กออกมา ไอ้เจ้าปูก็จะหนีบเหล็กติด
ออกมาด้วย ก้ามของปูนั้น โดยธรรมชาติแล้วเมื่อมันหนีบอะไรแล้วมันไม่ค่อยจะคลายก้ามที่หนีบ ระวังอย่าให้ปูหนีบมือก็แล้วกัน
บางทีรูปูเล็กหรือคดเคี้ยวตอนที่เราดึงปูออกมามันอาจจะขวางลำตัวทำให้ก้ามหรือกระดองส่วนหัวปูฉีกได้ต้องสูญเสียส่วนนั้นไปก็เป็นได้ คราวนี้เวลาแหย่ลงไปดึงปูตัวต่อไปในรูเดิมซึ่งอาจมีปูอีกตัวอยู่เป็นครอบครัว แต่มันอยู่ลึกไปกว่าตัวแรก หากไม่มีอะไรแสดงการตอบโต้จากภายในรูปูก็แสดงว่าในรูนั้นมีตัวเดียวอย่าเสียเวลาแหย่ต่อไปเลยไปแหย่รูอื่น ต่อดีกว่า
วิธีที่ 2
หากว่าไปพบรูปูที่คดเคี้ยวเราก็ต้องดัดเหล็กให้งอไปตามรูด้วย ถ้ารูคดเคี้ยวมาก ๆ เราจะดึงตัวปูออกมาได้ยากหรือดึงไม่ได้เลย ก็ต้องใช้ “ไม้หลัวะ” ขุดลงไป
ซึ่งทำจากไม้มีปลายแบน ๆ ทำลักษณะคล้ายเสียมขุดดิน ทำการขุดจนถึงตัวปู เท่านี้เราก็จับปูได้
วิธีที่ 3
ในกรณีที่รูมีสิ่งกีดขวางซับซ้อนซ่อนเงื่อนมาก ๆ เช่น มีรากไม้ยั๊วะเยี้ยะไปหมด ก็เอาดินหรือไบไม้มาอุดปากรูให้แน่น ๆ แล้วก็ยืนผิวปากรอสัก 10 นาที
เมื่อยืนผิวปากจนปากแห้งแล้ว ครบสิบนาทีคราวนี้ก็เอาดินหรือใบไม้ที่เพื่อน ๆ อุดในตอนแรกออก ก็จะจ๊ะเอ๋กับปูดำ มันมานอนชูก้ามคอยเพื่อน ๆ อยู่ที่ปากรูแล้ว แต่อาจอยู่ในอาการที่เซื่องซึมเล็กน้อยเพราะปูมันอ่อนเพลียเนื่องจากไม่มีอากาศหายใจอยู่นานแล้วนั่นเอง
หากเพื่อน ๆ อุดรูนานเกินไปอาจพบกับปูที่ไร้วิญญาณแล้วก็เป็นได้ ดังนั้นอย่ายืนผิวปากนานเกินไป แต่ก็อีกนั่นแหละบางทีผิวปากจนเหงือกแห้งแล้ว เอาดินออกจากปากรูก็ไม่พบปู เพราะไม่แน่ว่ารูนั้นอาจมีช่องระบายอากาศที่เรียกกันว่ารู “ปังเหย” เป็นช่องลับที่มันสามารถหายใจได้ เพื่อน ๆ ก็อุดรูฟรีปูไม่ขึ้นมาให้จับตัวก็ต้องไปกินพิซซ่าแทนที่จะได้กินปู ดังน้ันหากมีรูปังเหยก็ต้องอุดรูนั้นด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น